Ruben Ligeon werd vorig seizoen twee keer overbodig verklaard door NAC Breda. De verdediger liet zich niet uit het veld slaan, knokte zich terug en was uit het niets de held in de derby tegen Willem II. De oud-speler van Ajax beleefde het jaar vol ups en downs bijzonder rustig, gehard door zijn eerdere ervaringen. "Teleurstellingen horen bij voetbal", vertelde Ligeon aan SoccerNews.nl.

Interview met Ruben Ligeon
Nadat zijn contract bij NAC in maart werd ontbonden, bestonden de afgelopen maanden voor Ligeon vooral uit wachten. Wachten op het nieuwe seizoen en zijn volgende stap. Hij hield zichzelf fit door te trainen, tijd door te brengen met zijn gezin en Fortnite te spelen met Ryan Koolwijk, Mitchell Schet, Stefano Denswil en oud-ploeggenoten uit het buitenland. "Ik had meer vrije tijd dan normaal, dus dat was een leuke bezigheid. We nemen gamen niet zo serieus, we maken vooral grapjes over de headset." Een welkome afleiding voor de transfervrije verdediger, die het clubloze leven zat is. "Ik hoop snel weer bij een team te komen. Er is nog niets concreet, maar het komt langzaam op gang. Verschillende clubs uit binnen- en buitenland hebben gevraagd wat mijn situatie is. Ik ga kijken wat er op mijn pad komt. Ik wil ervan genieten om weer op het veld te staan en wedstrijden te spelen."

Aan zijn vertrek bij NAC ging een bewogen periode vooraf waarin Ligeon meerdere slechtnieuwsinterviews moest aanhoren. "Aan het begin van de voorbereiding op het seizoen kreeg ik te horen dat ik weg mocht. Dat kwam binnen als een bom, want ik had het niet verwacht. Ik heb daarna mijn opties bekeken, maar besloot te blijven en te vechten voor mijn kans. Ik kon goed trainen en herstellen van een blessure die ik in de voorbereiding had opgelopen. Ik wist dat ik niet veel zou spelen, maar toch was het zwaar. Ik deed mijn best op de trainingen om mezelf te laten zien. Ik werkte hard en was aanwezig door de jonge jongens en andere invallers te helpen die het moeilijk hadden. Zo probeerde ik mijn bijdrage te leveren."

De terugkeer
Zijn geduld werd beloond. In oktober keerde Ligeon terug in de selectie en in december kreeg hij plotseling een nieuwe kans door een blessure op de linksbackpositie. "De coach koos mij om het gat op te vullen. Ik begon in de basis tegen Willem II en was blij dat ik weer minuten kreeg. Dat ik de gelijkmaker scoorde en we wonnen, maakte het verhaal compleet. Tijdens de wedstrijd bleef ik geconcentreerd, maar in de bus kwam het besef dat ik na een moeilijke periode had gescoord in de derby. Bij het stadion werden we opgewacht door de supporters om de overwinning te vieren. Heel Breda stond op zijn kop en even was ik weer de held. Ik was een paar maanden naar de achtergrond verdwenen, maar nu werd ik weer gezien. Dat gaf me een goed gevoel."

In de wedstrijden die volgden, stond Ligeon ook in de basis. In de aanloop naar de transferwindow vroeg hij een gesprek aan met de clubleiding om te weten waar hij aan toe was. "In eerste instantie zeiden ze dat ik kon blijven. Ik viel goed in en ze konden me goed gebruiken qua ervaring. Twee weken later was het weer veranderd. Ik werd uit de selectie gezet en zou geen minuten meer krijgen. Er kwamen nieuwe spelers en ik moest apart van de groep trainen, samen met een aantal anderen. Ik bleef er nuchter onder omdat ik er al rekening mee hield. In voetbal moet je overal rekening mee houden."

Ervaring
Door zijn ervaring van de afgelopen jaren kon Ligeon gemakkelijker accepteren dat hij NAC moest verlaten. Op jongere leeftijd zou hij het moeilijker hebben gehad. "Als je jong bent, raken teleurstellingen je harder. Dan blijf je langer hangen in situaties. Dat had ik bijvoorbeeld toen ik op de vertreklijst stond bij PEC Zwolle en daarna bij De Graafschap, waar we degradeerden. Dat vond ik moeilijk om los te laten. Nu kom ik thuis en voel ik me een beetje verdrietig, maar de volgende dag gaat het leven weer verder. Teleurstellingen horen bij voetbal. Er is veel competitie en er worden harde keuzes gemaakt. Daar moet je mee leren omgaan."

Bij NAC was Ligeon , ondanks zijn reserverol, een van de mentoren voor de jongere spelers. "Zowel op als naast het veld werkte ik met ze samen. Ik merk snel wanneer iemand teleurgesteld is. Als het moeilijk wordt, moet je de knop omzetten en harder werken. Dat probeerde ik de jongens bij te brengen. Ik gaf ze advies en had gesprekken met ze. Soms gaan dingen niet zoals je wilt, maar zelfs dan moet je naar de positieve kant kijken. Ik hoop dat ze dat hebben opgepikt. Ik geloof het wel, maar ze moeten het zelf ervaren om het te beseffen."

Voetballessen
Als jonge speler bij Ajax kreeg Ligeon zelf advies van de ervaren spelers in het team. "Ik keek op tegen spelers als André Ooijer, Kenneth Vermeer en Theo Janssen. Als zij iets zeiden, had je geen grote mond terug en luisterde je wel. Vermeer heeft veel meegemaakt en kon je heel kort en krachtig coachen. Bij Ooijer zat ik regelmatig wat langer. Hij gaf me advies over verdedigen. Dat je altijd iets extra's moet geven, elk duel in moet gaan om te winnen en niet te makkelijk moet denken. Ik was het type dat rekende op zijn snelheid. Ik kon hem altijd corrigeren, maar dat kon natuurlijk ook fout gaan. De trainers in de jeugd wezen me daar al op, maar ik had het zelf nog niet door. Ik wilde gewoon goed voetballen. Als een ploeggenoot als Ooijer of een trainer als Frank de Boer het zegt, accepteer je het sneller. Nu ben ik zelf 31 en degene die advies geeft. Zo snel kan het gaan."

Terugkijkend
Terugkijkend op zijn carrière tot nu toe, realiseert Ligeon zich dat hij meer wedstrijden had kunnen spelen. In totaal waren het er bijna driehonderd, maar daar zaten veel seizoenen bij waarin hij niet elke week op het veld stond. "Ik heb een aantal blessures gehad en ben vaak verhuurd geweest, waardoor het moeilijk was om een vaste plek te bemachtigen. Toch ben ik over het algemeen tevreden. Bij Ajax heb ik kampioenschappen meegemaakt. Niet als eerste elftalspeler, maar als onderdeel van het proces. Ik heb ook mooie buitenlandse reizen gemaakt en in Slowakije gespeeld. Ik heb niet altijd veel gespeeld, maar ik kan mezelf recht in de spiegel aankijken. Natuurlijk had ik dingen anders kunnen doen, maar je hebt het niet altijd zelf in de hand."

Wat had hij zelf beter kunnen doen om meer wedstrijden te halen? "Misschien had ik wat brutaler moeten zijn. Ik ben een rustige jongen en lig altijd goed in de groep, maar in het voetbal moet je ook voor jezelf opkomen. Ik praat alleen als het echt moet. Soms is het beter om te antwoorden en zo je kans af te dwingen. Maar goed, dat zit niet in me, dus zo moet ik me ook niet gedragen. Aan mijn houding of instelling heeft het nooit gelegen. Dat zeiden ze bij NAC ook. Ik werk hard en geef nooit op. Ook nu niet."